سیما غفارزاده – ونکوور
امروز هشتم ماه مارس است؛ روز جهانی زن، و وقتی این صفحات از زیر چاپ درمی‌آیند، ۳۶۳ روز دیگر به هشتم مارسی دیگر و سرازیرشدنِ سیل تبریکات و شاخه‌‌گل‌هایی دیگر به این مناسبت باقی مانده است. واقعیت اینکه هرگز نتوانستم با جشن‌گرفتن و تبریک‌گفتن و کارهایی از این دست به‌نام این روز، کنار بیایم. اگر قرار است یک روز در سال زنان را به عرش اعلا برسانند، به آنان هدیه بدهند و از جفایی که قرن‌هاست بر آنان رفته، داد سخن سر بدهند و و و… و از روز بعد، نقطه سرِ خط، همان بهتر که زنان نیز چون مردان روزی به‌نام خود نداشته باشند. شخصاً فکر می‌کنم تنها چیزی که به این روز و نام آن معنا می‌بخشد، یادآوری مبارزه علیه عدم برابری حقوق زنان با مردان است که هنوز پس از یک قرن، راه زیادی دارد طی کند تا به سرمنزل مقصود برسد. کمی بیش از ۱۰۰ سال است که زنان علیه نابرابری جنسیتی و ظلمی که بر آن‌ها روا داشته می‌شود، مبارزه می‌کنند و ما همچنان شاهدیم که حتی در کشورهای پیشرفته زنانی که بتوانند به پست‌های کلیدی و مهم از جمله سطوح مدیریتی و دولتی دست یابند انگشت‌شمارند، و هنوز زنان برای انجام کاری هم‌اندازه با مردان، حقوق برابر و یکسانی دریافت نمی‌کنند، هنوز با جسم زن چون کالایی برخورد می‌شود که گاه چاشنی سکسی‌کردنِ تبلیغات دیگر کالاهاست و گاه خود کالایی‌اند که مستقیم برایش قیمت تعیین و پرداخت می‌شود، و هنوز، هنوز، هنوز…
* * * * *
و اما ریاست جمهوری همسایهٔ جنوبی‌مان همچنان خبرساز است. هنوز از معلق‌شدنِ فرمان قبلی پرزیدنت ترامپ با حکم قاضی، چیزی نگذشته بود که وی دوشنبهٔ گذشته بار دیگر فرمان اجرایی جدیدی برای لغو ویزای کشورهای عمدتاً مسلمان صادر کرد. بر اساس این فرمان جدید، که به گفتهٔ وزیر خارجهٔ آمریکا تنها به‌منظور استفادهٔ رئیس‌جمهوری از حق خود برای حفظ امنیت مردم آمریکاست، نام عراق از لیست هفت کشوری که در فرمان قبلی آمده بود، حذف شده است. همچنین فرمان جدید ساکنان قانونی آمریکا و افرادی را که دارای مجوزهای قانونی‌اند، از ورود به خاک آمریکا منع نمی‌کند. و البته وزیر امنیت داخلی آمریکا نیز، در چشم‌اندازی دورتر، گفته است که سیستم مهاجرتی آمریکا دچار نواقصی است و باید تغییر کند.
فراموش نکنیم که حدود دو سال قبل نخست‌وزیر وقت کانادا، استفان هارپر، قصد داشت سفر به ایران و سوریه را به‌عنوان کشورهای حامی تروریسم منع کند، یعنی برای ما ایرانیان ساکن کانادا، وضعیتی به‌مراتب بدتر از آنچه ترامپ در سر پرورانده و قصد اجرایش را کرده است. روشن است اگر مشارکتی در تعیین قدرت حاکم نداشته باشیم، در به‌راحتی می‌تواند بر روی پاشنهٔ دیگری بچرخد، چنان که در نهایت شگفتی همگان، در آمریکا اتفاق افتاد و محافظه‌کاران این‌بار با امید تازه‌ای که از طرف برادران آمریکایی خود در جانشان دمیده شده، به میدان بازگردند… فراموش نکنیم.
